van ' in de wolken' naar 'de hel' and back again
Door: maikepegge
Blijf op de hoogte en volg Maike
06 November 2011 | Nieuw Zeeland, Palmerston North
G’d day allemaal!
Hier weer een bericht van mij, want ik leef nog steeds! Dit zal misschien een rare opmerking zijn.. maar hier kom ik nog op terug. Zijn weer 2 mooie weken en weekendjes voorbij. Ben begonnen in het lab met vleeskwaliteit testen van mn varkens. Dit houdt in: pH meten, hoeveel vocht houdt het vast, hoe mals is het vlees en hoeveel vocht verliest het 24 uur, 48 uur en na koken. Na het koken werd het vlees getest op smaak door het testpanel (me!) en goed bevonden. Aankomende twee weken zijn de rest van de varkens aan de beurt, dus heb nog genoeg te doen!
Het weekend van eind oktober kwam Martine bij mij op bezoek. Dit was natuurlijk erg gezellig. Het plan was eerst om in de Manawathu gorge te gaan wandelen. Aangezien deze gorge nog steeds niet begaanbaar is, vanwege ingestorte delen, besloten we dat het veiliger was naar Foxton en Foxton Beach te gaan. Eerst een bezoek aan DeMolen in Foxton voor een pakje stroopwafels en toen richting strand. Onderweg werden we aangehouden door de politie. Volgens mij gewoon algemene controle. Hij wou mijn rijbewijs zien. Die had ik uiteraard bij me, dus ik draai me naar de achterbank om het te pakken. Even vergeten mn voet op de rem te laten (oja.. auto met automaat), dus we reden er een paar meter vandoor. Gelukkig vond de agent het allemaal wel grappig en konden we toch nog naar het strand. Het was voor de verandering erg lekker weer (weinig wind en zon), dus heerlijk gewandeld langs het strand. Zwemmen was nog te koud, maar op blote voeten was heerlijk. Na een lange wandeling dachten we binnendoor weer naar de auto te kunnen. Hier lagen allemaal steentjes, dus was het tijd om de schoenen weer aan te trekken. Dit was het moment dat Martine er achter kwam dat haar schoenen niet meer aan haar tas bungelden. Dus toch maar de hele weg terug gelopen in de hoop haar schoenen ergens te vinden. Met in de verte de parkeerplaats al in zicht, zakte de moed ons steeds verder in ... nee niet in Martine’s schoenen.. Maar toen, daar, tussen wat aangespoeld hout, lagen twee natte zanderige schoenen! Compleet met sokken :). Toch nog goed afgelopen dus. Omdat de schoenen nog wel net waren, hebben we voor het echte kiwigevoel op blote voeten in een café geluncht. Daarna zijn we met de auto wat verder rond gaan touren. We hadden bedacht wel in een andere gorge te kunnen gaan lopen. Helaas leverde deze zoektocht geen Gorge op, maar wel mooie uitzichten, een energiecentrale en smalle weggetjes. Terug in Palmy, gecheckt of er nog een leuke film draaide in de bioscoop. Die was er wel, begon alleen wel over een uur. Dus we hebben heerlijk gedineerd bij de sub way. Daarna dus naar de bios, net op tijd voor de film ‘Drive’. Hele aparte film by the way.. Daarna ff een bar in geweest voor een pulletje bier :). Hier hebben we ons erg vermaakt met mensen kijken. Dames in te korte rokjes/jurkjes .. en het was blijkbaar halloween night, dus we hebben ook prachtige kostuums gezien. Na dat biertje maar bedacht de auto eerst weg te brengen en dan terug te komen, konden we allebei nog wat drinken. Eenmaal thuis op de bank dachten we daar anders over en hebben we daar nog maar een spannende film gekeken onder het genot van een glaasje wijn. De volgende dag moest Martine rond de middag al weer weg, dus hebben we s ochtend een bezoek gebracht aan de Victoria Esplanada met de mooie rozentuinen, vogels en eendjes. Toen moest ik dus helaas Martine al weer uitzwaaien, maar gelukkig zou ik haar het volgende weekend weer zien (dit weekend dus)..
Dit weekend zouden we de Tongariro crossing gaan lopen, een wandeltocht van 7,5 uur dwars door de bergen. Mijn collega’s vertelden er allemaal erg enthousiast over. Bij mooi weer moest het uitzicht echt geweldig zijn! Dus maar ff het weerbericht opgezocht.. regen… sneeuw.. hmm, misschien dat het wel niet doorgaat.. Toch maar op weg die avond naar National Park, waar we zouden overnachten. Onderweg uiteraard weer ff gestopt en mooie waterval gespot. Daarna werd het weer alleen maar slechter, maar het was erg leuk om Karin en Martine weer te zien. Kelly was ook mee, Diergeneeskunde student, kennen Karin en Martine nu drie weken. De vrouw van het hostel vroeg of we genoeg warme kleding mee hadden. Ehh, jaa? Denk ik? .. De tocht in spijkerbroek afleggen werd toch echt afgeraden.. Ik kon wel een regenbroek lenen. Daarnaast zouden we nog te horen krijgen of het doorging, want het weer was niet super.. Al snel kregen we te horen dat we de volgende ochtend toch echt om 7.00 uur verwacht werden voor de bus richting de bergen. Dus na een bordje pasta toch maar het bed in.. De volgende ochtend dik ingepakt bij de receptie verzameld. Ik een mooie gele regenbroek meegekregen. Verder hebben we nog 2 mutsen geleend.. (met stiekem nog wel de gedachte.. hebben we vast niet nodig).. Na een korte busreis waren we dan bij het beginpunt. Onze crossing kon beginnen. Het begon met erg mooie uitzichten. Gelukkig nog niet echt zwaar. Hoe verder de tocht vorderde, zagen we steeds een beetje meer sneeuw/ijs op de grond verschijnen. Toen kwamen we bij Devil’s staircase.. zoals de buschauffeur zei: dit zijn gewoon trappen, we hebben de duivel eruit gehaald. Dit maakte het echter niet minder zwaar. Op een gegeven moment voorzichtiger lopen omdat de trappen wel erg glad werden van al dat ijs. Maar na een lange tocht liepen we uiteindelijk in de wolken (helaas dus geen uitzicht meer). Daarna moesten we een grote vlakte oversteken, achteraf bleek dit de south crater te zijn. Het was meer een grote sneeuw/ijsbaan. Voetje voor voetje dus naar de overkant. Ondertussen was het ook harder gaan waaien. Aan de overkant gekomen wachtte ons een klim nog hoger de berg op. Hier ben ook ik mezelf een paar keer tegengekomen (goh ik hier).. het ‘pad’ leek meer op een ijsbaan.. bijna geen grip om omhoog te komen en de wind steeds harder. Voor die tijd had ik het niet koud gehad, maar hier had ik mn handen toch echt nodig. Al heel snel waren die superkoud door de sneeuw, ijs en wind. Terug naar beneden was ook geen optie, dus toch al ploeterend uiteindelijk allemaal boven gekomen. Ik leef dus gelukkig nog. Helaas was het uitzicht: wolk en sneeuw.. Ook even lekker rustig staan zat er niet in, aan gezien de wind nog steeds erg hard blies. Het eerste deel van de afdaling hadden we hier ook erg veel last van. Het beste was zo dicht mogelijk bij de grond te blijven, zodat de wind je niet omblies, maar wel te blijven staan, omdat je anders je grip verloor. Gelukkig was na een aantal meters gedaald, de wind ineens een stuk minder en was de grond daar ook minder bevroren. Veilig dat stukje naar beneden gelopen. Hier 3 meren gezien, waarvan 1 bevroren. Ook dit moet er zomers een stuk mooier uitzien, ik geloof dat meteen. Maar we waren net op de helft van onze tocht, en helaas beschermde de berg ons niet veel langer van de wind. Uiteraard begon het ook te sneeuwen en werden we ‘beschoten’ met hagel. Gelukkig was de route beter begaanbaar dan die berg op, dus konden we iets meer genieten van de tocht. Na een hele tijd zagen we eindelijk de grens van sneeuw naar geen sneeuw. Hier kwamen we ook een hut tegen waar we hebben geluncht. Daarboven in de sneeuw was het namelijk veeel te koud. Uiteraard begon het nog ff weer te sneeuwen. Dit hield gelukkig weer op toen we onze tocht vervolgden. Het was nog 1,5 uur lopen naar het eindpunt. Het laatste deel liepen we door het bos. Erg apart na alleen maar laaggroei en sneeuw gezien te hebben. Helaas hadden onze voeten en benen er een beetje genoeg van, dus was het een beetje automatische piloot naar beneden. Nog wel een mooie waterval gezien. Mooi op tijd bij de eindbestemming aangekomen, waar we door de bus werden opgehaald. Weer terug in het hostel een bezoekje gebracht aan de hottub.. heerlijk warm.. Daarna lekker gegeten in een cafe in de buurt, hadden we wel verdiend. Iedereen was supermoe, dus lagen we weer vroeg in bed. De volgende ochtend was iedereen daardoor vroeg wakker. Helaas had de hottub niet voldoende geholpen, met als gevolg dat niemand nog een tocht wou lopen. Veel anders was er echter ook niet te doen. Het weer was er trouwens ook niet naar: regen, regen, regen… Geen bergen meer te zien. Uiteindelijk zijn we naar een ski-dorpje gereden waar we winkels hebben bekeken en warme chocolademelk hebben gedronken. Lekker geluncht in de auto waarna het tijd was om weer richting huis te gaan. Voor mij was dit de andere kant op dan voor de rest. Op de weg terug waarschijnlijk een filmset van ‘the hobbit’ gezien. Ik dacht eerst dat het een festival was.. maar daar zag het er toch niet naar uit.. Het was in ieder geval mooi afgezet. Dus toch maar verder gereden en hoe dichter bij Palmy, hoe minder regen. (wauw :D, voor de verandering).. Nu dus weer lekker thuis, terugdenkend aan een hele tocht bij elke beweging die ik maak ;). Maar zoals we heel vaak hebben gezegd naderhand: we zijn wel trots op onszelf. Het was een hele ervaring/uitdaging. Mij krijg je met slecht weer die bergen echter niet meer in. Ik ben nog wel heel erg benieuwd hoe de tocht is met mooi weer. Ik denk een wereld van verschil. Misschien heb ik er nog ergens een keer tijd voor.. misschien niet.. een kortere versie klinkt ook wel goed ;)
Vanavond ook maar weer vroeg mn bed in. Morgen weer hard aan t werk in t lab.. Ik heb waarschijnlijk nog een paar dagen ‘plezier’ van de tocht met dank aan de spierpijn.
Tot snel!
Foto’s (ook met dank aan de andere dames ;)):
https://picasaweb.google.com/102207563722779541594/MartineOpBezoekTongariroCrossing?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPKOtOGHyaDtkAE&feat=directlink
Hier weer een bericht van mij, want ik leef nog steeds! Dit zal misschien een rare opmerking zijn.. maar hier kom ik nog op terug. Zijn weer 2 mooie weken en weekendjes voorbij. Ben begonnen in het lab met vleeskwaliteit testen van mn varkens. Dit houdt in: pH meten, hoeveel vocht houdt het vast, hoe mals is het vlees en hoeveel vocht verliest het 24 uur, 48 uur en na koken. Na het koken werd het vlees getest op smaak door het testpanel (me!) en goed bevonden. Aankomende twee weken zijn de rest van de varkens aan de beurt, dus heb nog genoeg te doen!
Het weekend van eind oktober kwam Martine bij mij op bezoek. Dit was natuurlijk erg gezellig. Het plan was eerst om in de Manawathu gorge te gaan wandelen. Aangezien deze gorge nog steeds niet begaanbaar is, vanwege ingestorte delen, besloten we dat het veiliger was naar Foxton en Foxton Beach te gaan. Eerst een bezoek aan DeMolen in Foxton voor een pakje stroopwafels en toen richting strand. Onderweg werden we aangehouden door de politie. Volgens mij gewoon algemene controle. Hij wou mijn rijbewijs zien. Die had ik uiteraard bij me, dus ik draai me naar de achterbank om het te pakken. Even vergeten mn voet op de rem te laten (oja.. auto met automaat), dus we reden er een paar meter vandoor. Gelukkig vond de agent het allemaal wel grappig en konden we toch nog naar het strand. Het was voor de verandering erg lekker weer (weinig wind en zon), dus heerlijk gewandeld langs het strand. Zwemmen was nog te koud, maar op blote voeten was heerlijk. Na een lange wandeling dachten we binnendoor weer naar de auto te kunnen. Hier lagen allemaal steentjes, dus was het tijd om de schoenen weer aan te trekken. Dit was het moment dat Martine er achter kwam dat haar schoenen niet meer aan haar tas bungelden. Dus toch maar de hele weg terug gelopen in de hoop haar schoenen ergens te vinden. Met in de verte de parkeerplaats al in zicht, zakte de moed ons steeds verder in ... nee niet in Martine’s schoenen.. Maar toen, daar, tussen wat aangespoeld hout, lagen twee natte zanderige schoenen! Compleet met sokken :). Toch nog goed afgelopen dus. Omdat de schoenen nog wel net waren, hebben we voor het echte kiwigevoel op blote voeten in een café geluncht. Daarna zijn we met de auto wat verder rond gaan touren. We hadden bedacht wel in een andere gorge te kunnen gaan lopen. Helaas leverde deze zoektocht geen Gorge op, maar wel mooie uitzichten, een energiecentrale en smalle weggetjes. Terug in Palmy, gecheckt of er nog een leuke film draaide in de bioscoop. Die was er wel, begon alleen wel over een uur. Dus we hebben heerlijk gedineerd bij de sub way. Daarna dus naar de bios, net op tijd voor de film ‘Drive’. Hele aparte film by the way.. Daarna ff een bar in geweest voor een pulletje bier :). Hier hebben we ons erg vermaakt met mensen kijken. Dames in te korte rokjes/jurkjes .. en het was blijkbaar halloween night, dus we hebben ook prachtige kostuums gezien. Na dat biertje maar bedacht de auto eerst weg te brengen en dan terug te komen, konden we allebei nog wat drinken. Eenmaal thuis op de bank dachten we daar anders over en hebben we daar nog maar een spannende film gekeken onder het genot van een glaasje wijn. De volgende dag moest Martine rond de middag al weer weg, dus hebben we s ochtend een bezoek gebracht aan de Victoria Esplanada met de mooie rozentuinen, vogels en eendjes. Toen moest ik dus helaas Martine al weer uitzwaaien, maar gelukkig zou ik haar het volgende weekend weer zien (dit weekend dus)..
Dit weekend zouden we de Tongariro crossing gaan lopen, een wandeltocht van 7,5 uur dwars door de bergen. Mijn collega’s vertelden er allemaal erg enthousiast over. Bij mooi weer moest het uitzicht echt geweldig zijn! Dus maar ff het weerbericht opgezocht.. regen… sneeuw.. hmm, misschien dat het wel niet doorgaat.. Toch maar op weg die avond naar National Park, waar we zouden overnachten. Onderweg uiteraard weer ff gestopt en mooie waterval gespot. Daarna werd het weer alleen maar slechter, maar het was erg leuk om Karin en Martine weer te zien. Kelly was ook mee, Diergeneeskunde student, kennen Karin en Martine nu drie weken. De vrouw van het hostel vroeg of we genoeg warme kleding mee hadden. Ehh, jaa? Denk ik? .. De tocht in spijkerbroek afleggen werd toch echt afgeraden.. Ik kon wel een regenbroek lenen. Daarnaast zouden we nog te horen krijgen of het doorging, want het weer was niet super.. Al snel kregen we te horen dat we de volgende ochtend toch echt om 7.00 uur verwacht werden voor de bus richting de bergen. Dus na een bordje pasta toch maar het bed in.. De volgende ochtend dik ingepakt bij de receptie verzameld. Ik een mooie gele regenbroek meegekregen. Verder hebben we nog 2 mutsen geleend.. (met stiekem nog wel de gedachte.. hebben we vast niet nodig).. Na een korte busreis waren we dan bij het beginpunt. Onze crossing kon beginnen. Het begon met erg mooie uitzichten. Gelukkig nog niet echt zwaar. Hoe verder de tocht vorderde, zagen we steeds een beetje meer sneeuw/ijs op de grond verschijnen. Toen kwamen we bij Devil’s staircase.. zoals de buschauffeur zei: dit zijn gewoon trappen, we hebben de duivel eruit gehaald. Dit maakte het echter niet minder zwaar. Op een gegeven moment voorzichtiger lopen omdat de trappen wel erg glad werden van al dat ijs. Maar na een lange tocht liepen we uiteindelijk in de wolken (helaas dus geen uitzicht meer). Daarna moesten we een grote vlakte oversteken, achteraf bleek dit de south crater te zijn. Het was meer een grote sneeuw/ijsbaan. Voetje voor voetje dus naar de overkant. Ondertussen was het ook harder gaan waaien. Aan de overkant gekomen wachtte ons een klim nog hoger de berg op. Hier ben ook ik mezelf een paar keer tegengekomen (goh ik hier).. het ‘pad’ leek meer op een ijsbaan.. bijna geen grip om omhoog te komen en de wind steeds harder. Voor die tijd had ik het niet koud gehad, maar hier had ik mn handen toch echt nodig. Al heel snel waren die superkoud door de sneeuw, ijs en wind. Terug naar beneden was ook geen optie, dus toch al ploeterend uiteindelijk allemaal boven gekomen. Ik leef dus gelukkig nog. Helaas was het uitzicht: wolk en sneeuw.. Ook even lekker rustig staan zat er niet in, aan gezien de wind nog steeds erg hard blies. Het eerste deel van de afdaling hadden we hier ook erg veel last van. Het beste was zo dicht mogelijk bij de grond te blijven, zodat de wind je niet omblies, maar wel te blijven staan, omdat je anders je grip verloor. Gelukkig was na een aantal meters gedaald, de wind ineens een stuk minder en was de grond daar ook minder bevroren. Veilig dat stukje naar beneden gelopen. Hier 3 meren gezien, waarvan 1 bevroren. Ook dit moet er zomers een stuk mooier uitzien, ik geloof dat meteen. Maar we waren net op de helft van onze tocht, en helaas beschermde de berg ons niet veel langer van de wind. Uiteraard begon het ook te sneeuwen en werden we ‘beschoten’ met hagel. Gelukkig was de route beter begaanbaar dan die berg op, dus konden we iets meer genieten van de tocht. Na een hele tijd zagen we eindelijk de grens van sneeuw naar geen sneeuw. Hier kwamen we ook een hut tegen waar we hebben geluncht. Daarboven in de sneeuw was het namelijk veeel te koud. Uiteraard begon het nog ff weer te sneeuwen. Dit hield gelukkig weer op toen we onze tocht vervolgden. Het was nog 1,5 uur lopen naar het eindpunt. Het laatste deel liepen we door het bos. Erg apart na alleen maar laaggroei en sneeuw gezien te hebben. Helaas hadden onze voeten en benen er een beetje genoeg van, dus was het een beetje automatische piloot naar beneden. Nog wel een mooie waterval gezien. Mooi op tijd bij de eindbestemming aangekomen, waar we door de bus werden opgehaald. Weer terug in het hostel een bezoekje gebracht aan de hottub.. heerlijk warm.. Daarna lekker gegeten in een cafe in de buurt, hadden we wel verdiend. Iedereen was supermoe, dus lagen we weer vroeg in bed. De volgende ochtend was iedereen daardoor vroeg wakker. Helaas had de hottub niet voldoende geholpen, met als gevolg dat niemand nog een tocht wou lopen. Veel anders was er echter ook niet te doen. Het weer was er trouwens ook niet naar: regen, regen, regen… Geen bergen meer te zien. Uiteindelijk zijn we naar een ski-dorpje gereden waar we winkels hebben bekeken en warme chocolademelk hebben gedronken. Lekker geluncht in de auto waarna het tijd was om weer richting huis te gaan. Voor mij was dit de andere kant op dan voor de rest. Op de weg terug waarschijnlijk een filmset van ‘the hobbit’ gezien. Ik dacht eerst dat het een festival was.. maar daar zag het er toch niet naar uit.. Het was in ieder geval mooi afgezet. Dus toch maar verder gereden en hoe dichter bij Palmy, hoe minder regen. (wauw :D, voor de verandering).. Nu dus weer lekker thuis, terugdenkend aan een hele tocht bij elke beweging die ik maak ;). Maar zoals we heel vaak hebben gezegd naderhand: we zijn wel trots op onszelf. Het was een hele ervaring/uitdaging. Mij krijg je met slecht weer die bergen echter niet meer in. Ik ben nog wel heel erg benieuwd hoe de tocht is met mooi weer. Ik denk een wereld van verschil. Misschien heb ik er nog ergens een keer tijd voor.. misschien niet.. een kortere versie klinkt ook wel goed ;)
Vanavond ook maar weer vroeg mn bed in. Morgen weer hard aan t werk in t lab.. Ik heb waarschijnlijk nog een paar dagen ‘plezier’ van de tocht met dank aan de spierpijn.
Tot snel!
Foto’s (ook met dank aan de andere dames ;)):
https://picasaweb.google.com/102207563722779541594/MartineOpBezoekTongariroCrossing?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPKOtOGHyaDtkAE&feat=directlink
-
06 November 2011 - 11:22
Gerrit En Ans:
Lekker fris daar in de bergen, geef ons maar dertig graden in de plus. Brrr
Overigens heel mooie foto's. Jij ziet meer van de wereld dan wij. Genieten maar. Groeten. -
06 November 2011 - 12:44
Jorieke:
Wow, wat een verhaal! Ik ben ook trots op je! Maar ja, zo'n buitenlandse stage is natuurlijk wel saai als er niets spannends gebeurd. En nu heb je ons weer een leuk verhaal te lezen gegeven. Ik ben benieuwd naar t volgende avontuur van Maike in NZ!!
Veel plezier en succes met je lab werk.
Liefs Jorieke -
06 November 2011 - 13:03
Sasje:
Haha geweldig gewoon! Die paar meter verder rijden tijdens die controle!! En weer een mooi avontuur beleefd dus, de foto's zien er inderdaad wel hels, maar ook heel mooi, uit! Geniet er nog even van, de vakantie komt steeds dichterbij!! Knuffels -
06 November 2011 - 13:57
Emiel:
Gaaf avontuur! Mooie foto's! -
06 November 2011 - 20:28
Marleen En Timon:
Haha. Wat een verhalen weer! Je maakt in ieder geval veel bijzonders mee! :D Blijf ervan genieten!
groetjes Timon en Marleen -
07 November 2011 - 00:04
Martine:
Heb weer genoten van je verhaal Maike... haha ik wist dat er iets grappigs was met die politie (maar helaas vergeten)... jij reed gewoon door toen meneer agent ons wou laten stoppen :P Je verhaal lijkt enigszins op mijn verhaal, goh hoe zou dat kunnen, maar jouw details zijn net even anders ;) Super leuk!
Ben HEEEEL trots op onze ervaring!
Liefs uit Hamilton -
07 November 2011 - 08:00
Carlijn:
Hey Maike!
Leuk om je belevenissen te lezen! Echt super wat je allemaal meemaakt, echt een hele ervaring!
Geniet nog maar lekker daar, voor je het weet ben je weer in ons kikkerlandje ;)!
Liefs Carlijn -
08 November 2011 - 14:13
Mariska:
Hey Maike,
Ik heb een beetje een deja-vu gevoel na het lezen van jouw verhaal... ligt misschien aan het feit dat ik nu net eerst Martine dr verhaal heb gelezen. :P Maar zoals ik daar al reageerde: die tocht/die ervaring, die neemt nooit meer iemand van je af!! Je hebt het toch maar gedaan. Leuk btw ook dat je zelf testpanel mocht spelen voor het vlees! :P Lekker gegeten?
Dikke knuff, Ris -
08 November 2011 - 19:53
Annet:
Nou Maike weer een super leuk verhaal om te lezen.De foto's zijn ook erg mooi om te zien.Volgende keer maar met mooi weer de bergen in.
Liefs Annet. -
16 November 2011 - 08:56
Irene:
Wow nu pas tijd om je verhaaltje te lezen, echt n heel verhaal :P. Super mooie foto's ook! Dus je verveelt je nog niet ;)? Veel plezier weer!
Liefs! -
22 November 2011 - 13:57
Karlijn Oude Alink:
Ha Maike,
Ik heb je prachtige verhalen gelezen en natuurlijk de mooie foto's bekeken.
Super!
Ik wens je nog heel veel succes met je stage en natuurlijk heel veel plezier!!
Geniet ervan!
Groetjes Karlijn Oude Alink -
14 December 2011 - 12:20
Paul En Ellie:
Ha die Maikie
Nou jij maakt van alles mee zeg!!! Geweldig. Nu nog een paar nachtjes slapen en dan.......
Ze zien er met z'n allen geweldig naar uit. Maak er een mooie tijd van
Good goan mer veural Good Hool'n
Liefs uit Volthe -
16 December 2011 - 19:19
Marjo:
Hoi maike
super wat je allemaal ziet en mee maakt.leuk om je verhalen te lezen,mooie foto`s. Geniet over een paar dagen ook met z`n allen van N.Z.
Gr van ons allen uit ootmarsum.
marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
